Reviews

Bron: FESTIVALINFO (04-12-2011)
Vast Countenance

Gesproken doet de connectie van Volendam met muziek al snel denken aan volkszangers als Jan Smit, de 3js en Nick & Simon. De band Vast Countenance bewees echter al eerder dat er ook een verrassende mix van indierock en folk uit dit Nederlandse vissersdorpje kan komen. Op hun debuut LP As We Please wist de groep al stevig te imponeren met een authentieke mix van Bob Dylan, Neil Young en The Beatles. Nu, goed vier jaar later, levert het gezelschap hun debuutalbum Elephant Child af. In deze vier jaar heeft de band duidelijk veel ontwikkeling geboekt.

Wat vooral opvalt is het veelvuldige gebruik van een violiste. Zo wordt ‘At Your Feet’ gedragen door dit immer voordjengelende instrument. Daaroverheen zingt de zanger, in duet met een zangeres, het nummer heerlijk voort. Met name het algehele countrysfeertje draagt bij aan de kracht van het lied. Tegen het einde wordt door middel van een saxofoonsolo het nummer ook nog eens swingend afgesloten. De viool komt tijdens ‘Forgiven’ wederom tot zijn recht. In het refrein weet de viool het lied net dat beetje extra melancholiek mee te geven.

Hoogtepunt beleeft Elephant Child echter met ‘Not A Bad Moment’. Het nummer wordt gedragen door een zeer sterk jengelend gitaarritme. De zanger zingt er vervolgens wederom met een aangename melancholische stem over heen. Gelijk voel je ook jezelf terugdenken aan goede gebeurtenissen. Een gevoel dat veel bands proberen te creëren, maar waar slechts weinig zo sterk in slagen.

Met Elephant Child laat Vast Countenance een verrassend geluid uit Volendam horen. De groep brengt een eervol eerbetoon aan de hoogtijdagen van Crosby, Stills, Nash & Young en slaagt daar wonderwel in. De aangename mix van folk en rock weet vanaf de eerste seconden je aandacht vast te houden. Vooral de overal doorzijpelende melancholiek zorgt ervoor dat Elephant Child net dat beetje extra meekrijgt. Met dit officiële debuut mag het duidelijk zijn dat de heren van Vast Countenance zich definitief in het Nederlandse muzieklandschap gaan vestigen.

Karst Jaarsma


Bron: NOORD-HOLLANDS DAGBLAD (11-04-2011) 
VAST COUNTENANCE KLAAR VOOR HET GROTE WERK

Oorstrelende melodieën klonken er in pop- en cultuurhuis PX afgelopen vrijdag. De Volendamse band Vast Countenance presenteerde er haar nieuwe cd ‘Elephant child’. Het hoofdzakelijk Volendamse publiek is wel wat gewend als het om goede muziek gaat. Mischien is dat een verklaring voor de bescheiden uitstraling van de bandleden op het podium. Het is tevens de charme van de band, muziekliefhebbers pur sang. Het is niet de roem die hen drijft, maar het componeren van eerlijke muziek. Invloeden van muziek uit de jaren zestig, zoals Crosby, Stills, Nash & Young zijn duidelijk herkenbaar. Voor het eerst is er bij de band een viool te horen in een groot deel van de nummers. Het versterkt de folk-stijl die onmiskenbaar aanwezig is. De noten die violiste Anne veerman speelt klinken prachtig en versterken de evenzo mooie melodieën. Als Anne van het podium afgaat bij de nummers zonder viool mis je haar gelijk. “Dat ze niet met alle nummers meespeelt komt omdat ze pas bij de band is gekomen. Toen waren al een aantal nummers van de nieuwe cd klaar”, zegt leadzanger Johan Molenaar. “Viool toevoegen aan een bestaand nummer is lastig”. Het doet niets af aan het optreden. Stuk voor stuk sterke nummers klinken er bij de presentatie van het album met hier en daar een uitschieter. Het nummer ‘Not a bad moment’ is van wereldklasse. Onnavolgbare melodielijnen, aangevuld met de bijzondere stem van Johan Molenaar, ondersteund door wonderschone koortjes, werkelijk schitterend. Zelfs het kritische Volendamse publiek is er van onder de indruk. Vast countenance is erin geslaagd een volwassen cd te produceren. Met een mooi vormgegeven cover en een meer dan aangenaam geproduceerd geluid, is dit een cd die veel mensen zullen willen hebben. Als de band nu nog het zelfvertrouwen krijgt dat past bij hun muziek, is vast countenance zonder meer klaar voor het grote werk.


Bron: OOR (01-07-2007)
"Vast Countenance - As We Please"

Iedereen met een voorliefde voor soepele melodieën en zoete koortjes, dient nú zijn oren te spitsen. Vanuit de omgeving Waterland komt verrassend Nederlands talent aanvaren. As we please heet de demo, terwijl de makers zich Vast Countenance noemen. Op die tien nummers tellende demo, die geluidstechnisch niet al te best is, wordt de luisteraar op alle fronten meegenomen naar de jaren zestig. Niet alleen snoepen de bandleden lustig van de erfenis van popbands uit die tijd, ook proberen ze in melodielijnen en teksten net zo goed te zijn. Dat lukt soms heel aardig. We’re all jugglers juggling with, the endless possibilities of life is slechts één van de simpele, maar mooi gevormde zinnetjes op het album. Hun soepele, zonnige melodieën en prachtige meerstemmige koortjes sluiten naadloos bij die teksten aan. Extra puntjes verdienen de sterke refreintjes, verrassende overgangen en de speciale zang. Die balanceert op het randje tussen zuiver en vals en geeft de band een heel eigen geluid. Dit is pop zoals pop bedoeld is.

Rianne van der Molen


Bron: MUZIEKBLAD LIVE-XS (01-01-2007)
"Vast Countenance - As We Please"

Deze Volendammers werden al eerder in LiveXS geprezen vanwege hun muzikale verrichtingen. Als een fris klinkende melodiemachine met invloeden van Neil Young, Bob Dylan en Beatles, schreven we er ooit over. Die recencie is dan ook gewoon de blauwdruk voor deze. As We Please klinkt tien songs lang fris, net als wijlen Nederlandse groep Speedboat. Het tempo ligt regelmatig vrij hoog, waardoor de songs wat moeite hebben snel te beklijven, maar wie even doorbijt hoort in Vast Countenance zeker een goede popgroep. Het sterkst klinkt de groep als het tempo wat zakt en de band de tijd neemt, zoals in het meer dan uitstekende Trumpet Slide. Een prijsnummer, zoals er op elke popplaat eigenlijk een zou moeten staan.


Bron: NIVO (11-10-2006)
CD-presentatie Vast Countenance

Op zaterdag 7 oktober presenteert Vast Countenance hun nieuwe album ‘As we please’ in de Pius X. Vast Countenance bestaat uit Johan Molenaar (zang + bass), Nico Tol/Stein (gitaar), Jack Kippie(gitaar), Cor Pan (drums). Gasten op het album zijn Jozef ‘Jozef’ (toetsen) en Peter Bien (trompet), die de plaat net dat beetje extra geven waardoor de nummers toegankelijk zijn voor elk publiek! Na het album vooraf met een kritisch oor te hebben beluisterd (want ja, kritisch oordelen is onze scherpste eigenschap) begeven wij ons naar de Pius X. Op deze avond is de grote zaal in tweeën gedeeld door middel van de kleurrijke, naar verleden riekende afscheidingswand, wat de sfeer intiemer en gezelliger maakt. Bovendien houden we elkaar lekker warm op deze manier, want er is weinig afstand tussen de mensen in het publiek te zien. Het is een ouderwetse zaterdagavond; het is geen hijsen en ook geen krijsen, maar ordinair genieten van de goede muziek van Vast Countenance en socializen met de mensen die je normaal gesproken in de bar moeilijk tot niet kan verstaan. Over ouderwets gesproken. Het geluid van Vast Countenance klinkt oud in de oren. Het ‘oud’ waarbij je het gevoel krijgt dat je dat gebloemde blousje nooit weg had moeten doen, want die had op deze avond goed in de sfeer gepast in plaats van dat hippe nieuwe pak waar we ons nu zo overdressed in voelen. De nummers liggen lekker in het gehoor en het lijkt of de jongens op het podium wat losser in benen zijn geworden na onze aanmoediging in de Nivo een tijdje terug. Daar komt natuurlijk bij dat hun zelfvertrouwen na the Last Waltz toch zeker gestegen moet zijn. 

Nancy Guyt & Gina Schilder